süzülüyor nefes alýp tekrar havaya rüzgarýn ezgileriyle saða sola savrulan veda töreni
dönüþ yok levhasýnýn anýmsattýðý daima ileriye gitmenin bir sonu olsaydý milyonlarca yýl yaðmur gözeneklerinin açlýðýný doyurma telaþý ile varacaðý þekil arasýnda iliþkiler kurmazdý
þimdiki zamanýn sürücüsü olarak aynalarla dostluðumu çoðaltmayý çýkýþ yolu olarak düþünmüyorum
insan kendi yüzünün netliðini anýmsamaktan men edilmiþtir uçsuz bucaksýz simaya sahip bir gölgeyle karþýlaþtýðýnda ve benzeme çabasýnýn karanlýðýnda aynalar seni tanýmýyor olabilir
herhangi bir aðaç olarak uzayýp yaprak astýðýmý hatýrlayacak kadar güneþe doymak köklerimden sonsuzluða doðru koþan sihrin labirentlerinde kendiliðinden yol almak hiç de anlamsýz deðil
lakin içine düþtüðümüz karamsarlýk karma bir aðzýn lisanýný konuþuyor olacak.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.