Uzaklardan bir yürek, inlerken ta derinden
Baðrýna karlar yaðar, huzur varmýyor diye.
Yüklü bulut misali, aðlarken kederinden
Baþým düþer önüme, gözüm görmüyor diye.
Baharý yaþamadan, vurursa hazan yeli
Riyakâr esmelerde, olur divane deli
Uzanmýþken umuda, bomboþ kaldýysa eli
Kahrolurum kederden, elim ermiyor diye.
Hayat denen karmaþa, hepsi girift bilmece
Bazen günlük güneþlik, bazen bitmiyor gece
Gurbetin kollarýnda, bilmem ki hali nice?
Yollaradýr sitemler, geçit vermiyor diye.
Belki hiç yaþamadý, ilkbaharýn çaðýnda
Belki dertler kavurdu, hüzünlerin aðýnda
Bir ömür tükenirken, dertlerin kucaðýnda
Caným gider bedenden, kolum sarmýyor diye.
Ahmet MORAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.