Azýcýk aðlasam bu þehirde Tutuþan dilsiz saðýr isyanlarýmý Azýcýk üþütsem güneþte… Ayaz vursa düþlerime Uykularýma zemheri girse… Seninle yaþanan güzel günler geride kalmasa, Sevdamýz tutuþsa sonbahara düþmüþ kýzýlyaprakta. Bulutlar belki gitmez baþýný alýp o zaman Ve yalnýzlýðým her gün beni bu kadar aðlatmaz…
Sen gidince örtüyorum gözlerimin üstünü, Sen de kalan tek bakýþa sarýlýyor kirpiklerim... Biliyor musun? Her gidiþteki incitmende Gökkuþaðýna, aya, yýldýza sitem ettiriyor bakýþlarým. Utandýrýyorlar artýk beni. Farkýnda mýsýn acaba seni sevmelerimdeki tükenmiþliðimin? Senin için yüreðimi yorarken, Ýçimde sana bir ömür kurduðumun… Þimdi desen ki çok uzaktan bana
‘’ Artýk ne adýmý yaz duvarlara, ne masalara…’’ Derim ki ben de sana;
‘’ Ya býrakma çocukluðumu yetim ellerinde, Ya da býrak haziran uyusun güneþte... Yoksa sönmeyecek yüreðimdeki bu ateþte… ‘’
( Adým Aylin )
Sosyal Medyada Paylaşın:
Adı Aylin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.