Sarýlamayan yaralarý olsada dünlerinden.
Yaþamaya dair bir nefes kalmýþtý yine de içinde.
Susardý bir avuç tuz basarak yaralarýna.
Cesurdu öylesine,
ÖYLESÝNE BÝR ADAMDI ÝÞTE...
Hep eðikti baþý yürürken,gören nemrut derdi gizliden.
Duysada kulak asmaz,yüreðine saklardý inceden.
Susar dý bir hazin tebessüm açar yüzünde.
Sessizdi öylesine,
ÖYLESÝNE BÝR ADAMDI ÝÞTE...
Ben görmedim bir damla yaþ süzülürken gözlerinden.
Rengi hiç deðiþmezdi,fýrtýnada kopsa içinden.
Susardý gündüzden gömerek kendini karanlýklara.
Yaþardý öylesine,
ÖYLESÝNE BÝR ADAMDI ÝÞTE...
ÖYLESÝNE BÝR ADAMDI ÝÞTE...