KAPANIŞ

yahu ne bakarsýn bu ne iþvedir
benim gönlüm nasýrlý kat kat üstüne
bu gönüller arasý bir çekiþmedir
baþka insanlarýn kýran mý girdi sürüsüne
bende hayat bitmiþ kollar yana sarkýk
herdem zamanla boðuþma kaþlarým çatýk
bir beyaz tül üstüne kara bir leke
ölüm önümden yürüyor hayat arkamdan seke
gayet ciddi olan gönül sýkmaz felekten þaka
böyle üç nokta hayatý söyle kim taka

bende ne iþ var nede bir umut
gönül zulmete boðýlmuþ vermez bir nefes ýþýk
bu nazlý iþler ile kimliðim zahir çakýþýk
bir esrarý döktüm ben belkide sade bir zan
yürü ve küs bu hayata küsmeye deyer heran
senbir hülya alemisin boz sirkelen ve uyan
bir sinyal verirsin sen nasýrlaþmýþ gönlüme
gurur bende tükendi kiþilik düþmüþ eleme

sakýn hüsn-ü zan etme su-i zan bana tekel
didara hiþ aldanmam güzelle iþim olmaz
serdim tüm esrarýmý ne derlerse desin el
denizinde aþkým balýk oltaya hiç takýlmaz
bre ne durursun kapýl hayat seline
yok sen aþkmý istiyorsun dokun sazýn teline
bir dansöz çýkar elbet al onu tekeline
benden ne maþuk ne derimden post olmaz
bu yürek nisyan yüklü cilvelere hiç kanmaz
nasýl ki toprak altý görmez gün ve güneþi
iþte öyle gömülmektir hevesatýn kapanýþý
gelde dinle þu kaðýda dökülen serzeniþi
kulak ver bu ruhumun nihanýna yakarýþý

Sosyal Medyada Paylaşın: