Yýlýn onbirinci ayý. Yine aylardan Kasým. Nargilemin közünü tazeler gibi Yine harlandý sensizlik. Yalnýzlýklarýn piyangosu vurur her Kasýmda. Yalnýzlarýn en yalnýzý olurum. Sükutumun figaný arþ-ý ala’ya yükselir. Aya çarpar,yýldýzlara takýlýrým. Ruhum yerin yedi kat dibine gömülür. Sýkýlýr,bunalýr,öyle daralýrým. Yine aylardan Kasým. Yeþilin ayazla savaþý, Yapraklarýn rüzgarla dalaþý baþlar. Yenilenler yerle bir. Direnenler düþmeye amade. Ziyan olmuþ bi-dolu umut, Kýsýk bir göz ucu mesafesinde Uçup giden hayallerin serüveni. Kasvetli akþamlara merdiven dayayan gündüzlerim. Ne mümkün çýkmamak. Ne mümkün geriye dönmek. Rotasýna kilitlenmiþ bir ömür. Ve önüm Hep kederli basamak. Yine aylardan hazan Yine aylardan hazaný yaþamak... .............Murat BULUT
Sosyal Medyada Paylaşın:
ŞairKalfa Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.