Halâ özlemini duyarým,geçen o çocukluk yýllarýnýn, Her biri,mazide tatlý bir hatýra kaldý,ne yazýk ki. Göz açýp,kapayana kadar,geçen bir hayat, Hangimiz hasret deðiliz ki,çocukluk günlerine,ey hat! Sýcak bir tebessüme hasret kaldýk hepimiz, Yüzlerimizde,gamla,kederle çizilen binlerce iz. Olmadýk hayaller içinde yaþarken bile, Yinede o günleri düþünürüz,çaresiz. Oynayabilsek yine saklambaç,kovalamaca, Çayýrlardan,gökyüzüne yükselse uçurtmalarýmýz. Önlük giyerek,zil çalýnca okullarýmýza koþsak, Olsaydý yine,bize ders anlatan hocalarýmýz. Evlerimize dönseydik,paydos zili çalýnca. Analarýmýz kollarýný açýp,sarýlsalardý, Öpüp,koklasalardý,yumuþak ve parlak saçlarýmýzdan. Ne olurdu Tanrým,insan yaþayabilseydi,hiç yaþlanmadan. Þimdi,mazide dururken,rüya havasýna bürünmüþ hatýralar, Yüzlerimizde derin çizgiler,saçlarýmýzda ak. Çocukluða ne kadar gýpta duysak, Bir anýný bile tekrardan yaþayamadýktan sonra,ne olacak…
ERMAN ULUSOY Kýrklareli 02.02.1994 Sosyal Medyada Paylaşın:
Ermanulusoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.