EZGÝLER..
Ölüm düþerdi bize
Geceleri üþürdü dizleri sokaklarýn
Sarýldýðýmýz þarkýlarý koyardýk
Bu yüzden bilmeden salardýk adaklýk nefesimizi
Kýyýmýzda akþam burnumuzda deniz…
Balýklar susuz vurulurdu
Biz dalardýk kayalýklardan daha derine
Kopuk fýrtýnalarda attýðýmýz uçurtmalarýmýz
Nemli baharlarda yosunlu eskiler…
Þarkýlar çalardý caddelerde
“Çalgýcý karýsý Binnazzzz Binnazzzz”
Kuþlarda ölürdü türkülerin dalýnda
Ama biz oynardýk her ezgide…
Baharda Çingene renkli öpüþmek
Sonrasýnda kavruk iki dudak
Ekimde derinden seviþmek
Öpmek öpmek …(-mek, -mek) fiil ötesi
Ýki düþ görümlüðü bir mazi iþte…
Þimdi ansýzýn gelsen þu içeri
Ýçerim
Ýçerim þenlenirim
Kokun dursa yastýðýmda
Dýþarýda kýþ gezerse gezsin
Ben bir öpeyim
Bana ne
Takvim ne gösterirse göstersin
Tenin en güzel mevsim
Durursa dursun saat…
Ýki fotoðraflýk tek sarýlmalýk bir þiir
Uzak ufuklar ve sancýlý sabahlar
Ah þu yýpranmýþ kitaplar da savrulmasa
Camlarýmda donukken bu aralar akþamlar
Ölüm düþmezdi bu kadar ezgilerle bize….