Çocukluğum

Artýk yokluðuna aðlamamýn bir önemi yok.
Vurgun yemiþ dað köyleri gibiyim.
Yaralarým kabuk tutmaz.
Ozaný unutulmuþ anonim türküler gibiyim.
Artýk yokluðuna aðlamamýn bir önemi yok.

Karanlýk sokaklardan geçiyorum.
Her yanýmý sarmýþ it sürüsü.
Yaðmur bedduasý gözyaþlarým,
Kalbim yerini yadýrgayan göçmen kuþlarý.
Her gün bir baþka yalnýzlýkta seni düþünüyorum.
Artýk yokluðuna aðlamamýn bir önemi yok.

Çok ihmal ettim seni.
Güneþ açarken yoksun.
En mutlu anlarýmda yoksun.
Son zamanlarda firarda aklým
Yoksa unuttum mu ben seni?

Kendimden bahsedeyim biraz.
Senden sonra hiç oyuncaðým olmadý mesela,
Hiç aðlamadým uçurtmamý kaybettiðim için.
Aþk olduðumda yanýmdasýn sandým.
Iþýldarken gözlerim hep seni düþündüm.
Sonra seni unuttuðumdan beri,
Hatýrlamamaya baþladým kendimi.
Artýk yokluðuna aðlamamýn bir önemi yok
Vakit geleceði vuslat kýlma vakti

Gel kanayan yaným seninle yeniden buluþalým.
Var mýsýn yeniden bir bedende hayat bulalým.
Ýnanç ile camiye koþalým.
Çünkü deðiþmeyen tek yer orasý.
Seni bekliyorum.
Çocukluðum…


Sosyal Medyada Paylaşın: