Ay yýldýzýn altýnda, farklý renk, ortak desen,
Gerekince tek soluk, kasýrgalaþýp esen,
Olaný olacaðý bir de benden dinle sen;
Bu millet ki korkusuz, sesi gür, gözü çakmak,
Birbirinden güç alýr, koþardý oymak oymak.
O milletin gür sesi, daðlarý inletirdi.
Düþmana diz çöktürür, hükmünü dinletirdi.
Yedi düvel dilinde, adýný ünletirdi.
Gökyüzünü yýrtardý, þimþek olup çakarak,
Buz daðýný yýkardý, güneþ gibi bakarak.
Þimdiyse að örüyor, dört bir koldan ihanet.
Hýrs, öfke ve nefretle, besleniyor melanet.
Kardeþ kaný dökenin, üzerinedir lanet.
Dillerde acý aðýt, yüreklerde infilak,
Bu gidiþle sonunuz, helak olacak helak.
Kandil’in yamacýnda, emanettir parkasý,
Þeytana yuva olmuþ, kafasýnýn arkasý.
Soy kýrýyor aklýnca, satýlmýþ þer fýrkasý.
Pimi çekilmiþ bomba, kararmýþ cümle afak,
Býçak deðmiþ yüzüne, kan sýzdýrýyor þafak.
Kucaðýnda oturtup, pohpohlarsan düþmaný,
Sana döner namlular, elbet vardýr zamaný.
Etrafýný saracak, yangýnýn en yamaný.
Seni de bitirecek, koynundaki asalak,
Sarsýlmaz dengesiyle, adalet gelir mutlak.
Kalleþçe sýrttan vurmak, namerde olmuþ kural.
Dökülür yiðit kaný, katili sanki kral!
Öldürmeye doymuyor, kan emen, sinsi çakal.
Adým baþý bir hain, adým baþý bir tuzak,
Ýnsan çýkmýþ rayýndan, insanlýktan çok uzak.
Döktüðün o kan var ya bayraðýmýn alýdýr.
Þehidimin üstünde, bayrak cennet þalýdýr.
Sen kýrdýkça boy verir, kýrdýðýn can dalýdýr.
Gün yakýndýr hýrsýndan, çatlar bu kara toprak,
O gün baðrý kudurur, hainleri yutarak.
Silkinip þahlanmanýn, geçmeden vakti uyan!
At ölü topraðýný, kendine gelsin duyan.
Varsýn sabah olmasýn, yeter ettiðin ziyan.
Sesimi yükselterek, istiyorum haykýrmak,
Birleþip çoðalarak, akalým ýrmak ýrmak.