Aþýðým ben Yüreðimde ýhlamur çiçekleri Beyaz yeleli bir ata binip ya nasip demiþim Bir keman eþliðinde gözlerim dolarken Ýnandýðým bir þey var Kalbimi bir tek sana vermiþim Her þeyin kýzýl olduðu þu dünyada Bir tek sen mavisin
Hayatýn son evresinde ölüm mangalarý haydi ileri borusunu çalmýþ Ak ya da kara görülecek nihayet
Gözlerimi kapatmadan önce Düþlerimi çiziyorum gök yüzüne Kalemin her darbesinde yine sen varsýn Bazen güneþ, bazen yýldýz Bazen aysýn Sonra birden deniz oluveriyorsun Yosun kokuyor tenin Ýçime çekiyorum Martýlar payýný istiyor Yalvaran gözlerle bakýyorum Düþ kýrýðýnda aðlýyorum
"Kocaman bir aðýrlýk kafamýn üzerinde" Þiirlerin efendisiyim Dizeler akýp gidiyor hep sana O halde sen de Þiirlerimin haným efendisisin "Çaresizliðim sevgimsin" Güneþ ýþýðýyla yýkanan çiçeklerin hepsi ýhlamur kokuyor Korlar üstünde tek baþýma dans ediyorum Puslu Kasým göðü altýnda Yaðmuru bekliyor gözlerim
Pencerelerim de ki sessiz hayalin göz kýrpar gibi Bakýþýn maðrur dilin suskun
Evimdeki her odanýn her köþesinde "Elveda" Diyen kadýným Çýt çýksa sanki her ses yalnýzlýðýmýn tanýðý Korku filmlerindeki ahenkle damlýyor musluk Halen umuda çakýlý gözlerim Baktýðým her yerde seni görüyorum Alaca karanlýkta yorgun saatler Acýlar ve kaygýlarla dolu bir ömrün matemi Ve belleðimde demirleyen anýlar Kaybettim biliyorum Ama yine de bekliyorum Birazdan davullar çalacak Ya da yine her günkü gibi Hasret yüklü bir sabah olacak
Þiir ve Yorum Mehmet Fikret ÜNALAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
UNALAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.