S U B İ R İ K İ N T İ L E R İ

Su birikintileri yanyana durarak

Birisi diðerine diyordu seslenerek

Ey birikinti kardeþ hazýrlanda gidelim

Gök yüzüne çýkýpta bir buluta girelim



Sen yüksel su kardeþim ben arkandan gelirim

Canlýlara yardýma nekadar sevinirim

Biraz daha güneþten ýsýyý alacaðým

Sen yükselirken göðe peþinden geleceðim



Böyle konuþurlarken o iki birikinti

Güneþ gülümseyerek o sularý ýsýttý

Buharlaþýp girdiler her biri gaz haline

Bakakaldým kupkuru çukurluðun dibine



Yetiþti birincisi bir buluta girerek

Ardýndan ikincisi yükseldi sevinerek

Bak kardeþim gökyüzü ne güzel ne de sakin

Sanki bir þeye gebe sanki hareket yakýn



Adýmýz su birikintisiydi biraz evel

Þimdi bize bulut diyorlar nede güzel

Bir süre yükseldiler gökyüzüne çýkarak

Bir havayla çarpýþýp bir yldýrým çakarak



Sonra soðuk bir hava geldi çattý bunlara

Pamuk gibi bulutlar indiler topraklara

Ölü gibi topraklar nasýlda canlandýlar

Gökten inen rahmetti onu yaðmur sandýlar



Gökyüzünü görmeye doyamazdý insanlar

Bir düðün yeri gibi oynuyorlardý canlar

Bir tek amaç uðruna iniyorlardý onlar

Elbette bu misali hizmeti bilen anlar



Bir birikinti iken buharlaþýp yükselen

Sonra bir bulut olup mavi gökleri delen

Bir süre gökte durdu Allahýn himmetiylen

Gökten rahmet olarak bir damla sudur inen




Sinan Karakaþ


Sosyal Medyada Paylaşın: