Gönül bir kere vurgun yedi mi, sevdâdan Sürgüngülügün hatti hesâbý yoktu Satýrlarýn ne ucu görülüyordu ne bucagý Sevince yürek, þair mi oluyormuþ! Ne? yalan! Sürgün yiyor sadece; Çocuk yüreginden kaçýyordu Düþüyor... Kaçýyor... Ölüyor... Yine de seviyordu iþte... Sevince insan,çocuklugunu arýyordu, O mâsum; Gülüþüne kanmak isterce Günahý küstüren ellerinden, Umûdu kucaklamak isterce Dileyince Melekler getiriyormuþ’u Yanýnca en içten hissetmeyi Kaderin felegine mýzýklanmayý Küçük sebepler ile mutlu olmayý... Arýyormuþ insan, Çocuk yüregini... Vurgun yeyince y ü r e k ,bir sevdâdan kaçmak istermiþ herþeyden,insan Sürgünlügü bile göze alýp! Çocuk yüreginden...!
Sosyal Medyada Paylaşın:
yadim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.