Sevdiklerini kaybettiðinde anlýyorsun ki, Yýllarla günler arasýndaki fark saatlerden ibaret Eskiden seni üzen þeyler, yavaþ yavaþ seni güldürmeye baþlýyor. Anlamsýz insanlarda, anlam aramayý býrakýyorsun. Egolarýnýn seni nasýl ele geçirdiðini fark ediyorsun. Egolarýna karþý savaþ açýyorsun, yeniliyorsun. Yenilmek zevk vermeye baþlýyor yavaþ yavaþ. Sen yavaþladýkça hayat hýzlanmaya, Sen durdukça bir þeyler ellerinden kayýp gitmeye baþlýyor. Tam koþmaya hazýrlanýyorsun, ufacýk bir tümsek her þeyi berbat ediyor Ama artýk biliyorsun ne kadar hýzlý koþarsan koþ, zamaný geçemezsin. Zamaný geldiðinde deyip geçiyorsun sende, bir türlü zamaný gelmiyor Doðru zamanýn o an olduðunu anlýyorsun. Hissettiðin andan daha doðru bir zaman olabilir mi ? Tekrar yazmaya baþlýyorsun, deniyorsun deniyorsun! Yazdýðýn hiç bir þey hissettiklerini ifade edemeyeceðini anladýðýnda, duruyorsun Suçu yazdýklarýna atýyorsun, Halbuki sende biliyorsun suçlu yazdýklarýn deðil, hislerini anlamaya yetmeyen kapasite. Þarkýlar daha anlamlý gelmeye baþladýðýnda, hayatýn anlamsýzlaþtýðýný hissediyorsun Usul usul kabul ediyorsun, olup bitenleri Gecenin karanlýðýna vuruyorsun kendini, biliyorsun ki Gecelerde senin gibi sessiz ve yanlýz. En zor soruya geliyor sýra, NEDEN ? Ah o soru ... Nedenini kimsenin bilmediði kendinden baþka Herkese sorduðun, yine kendinden baþka. Gecenin bir vakti sokaða fýrlýyorsun, hafif çakýr Karanlýðý suçluyorsun, oysa bilmiyorsun ki Iþýðý görebilmek için, karanlýða ihtiyacýmýz vardýr. Bir kez daha öðreniyorsun ve bir kez daha. Sonra bir bakýyorsun, baþladýðýn yerdesin. Son kez, bir kez daha diyorsun, bir kez daha. Ama bu sefer gülümseyerek ... Sosyal Medyada Paylaşın:
Camelot Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.