Yerin yedi kat dibinde Sular altýnda canlar. Bir ananýn "Oðlum yüzme bilmiyordu" nidasý. Renkli gazetelerin heyulasý. Utandýðým insanlýðým. Maden kere, kömür kere yandýðýmýz oy! Ben ýsýnmak istemiyorum kardeþ. Biz ýsýnmak istemiyoruz. Sizler ölürken biz zaten yanýyoruz, yanacaðýmýz kadar.
Aðalar beyler beyanat vere dursun. Siz grizularda parçalanýrken. Siz sularda boðulurken. Yakýþýr mý bize çýkardýðýnýz o kömürlerde ýsýnmak? Maden ocaðýný dolduran o arsýz su, Yaman mý göz yaþlarýmýzdan? Aðýt yakmak çok kolay. Aðlamak bizim iþimiz. Bilmem kaçýncý kahroluþumuz bu? Maden kere, kömür kere yandýðýmýz oy! Alnýnýzdaki kömür karasý bizim yüz karamýz.
Bir lokma bir can eder mi? Gülüþleri yitik gelinler Canhýraþ analar Ve yetim yavrular Deðer mi hey! Deðer mi? Her gün ölüp ölüp dirilmek ve bir gün gerçekten ölmek. Deðer mi? Maden kere, kömür kere yandýðýmýz oy! Deðer mi? Teninize yapýþan yaðlý kömür izi Köhne karanlýklarda sefer tasýnýz. Ve ardýndan yasýnýz.
Karanlýklar güneþten korkmaz demiþ bir þair. Hani sizin güneþiniz? Siz hiç güneþi gördünüz mü? Yoksa güneþi göremeden mi öldünüz? Siz her gün helalle doyanlar. Haramla doyanlarýn güneþini gördünüz mü? Maden kere, kömür kere yandýðýmýz oy! Konuþsanýza Yoksa yine öldünüz mü?
Þiir ve Yorum Mehmet Fikret ÜNALAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
UNALAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.