Yavaþ yavaþ sönüyor gönlümün sokaðýnda
Muhabbet kandilleri
Issýzlýk hâkimiyetini kuruyor
Unutulmayý kadere yükleyen bedenler
Sonbaharýn esintisinde
Bir kar tanesi oynaþýyor penceremde
Henüz çok erken deðil mi ?
Bu kadar kýsa mý senin ömrün derken
Bir gülümseme dokunuyor dudaklarýma
Çocukluðumdan bir aný beyin hücremde canlANAN
Ne vardý sanki
Hep çocuk kalsaydýk
Kaderimize her ne kadar az düþtüyse de
Bir yerde çocuktuk iþte
Dostluk neydi
Kefen ile Azrail’in arasýndaki bað mý ?
Yoksa gülümsemeyle gözyaþý mý ?
Yoksa serçeleri korkutan
Yaðmur ve þimþek mi ?
Bilmiyorum
Aslýnda kimin umurunda deðil mi ?
Yine karma karýþýk düþünceler istila ediyor beynimi
Mutluluk boþa beklediðim bir duygu
Rotasýna benden çok uzaklara çeviren huzur gibi
Nefes almak sadece bir mecburiyet
Kendim için mi ?
Yok beni sevdiklerini söyleyen sevgisizler için
Neredeyse yarým asýr geçti
Kendim için hiçbir þey yapmadan
Hep baþkalarýnýn isteklerinden
Ötelemiþim yaþamayý ben
Þimdi bakýyorum avuçlarýma
Ne var
Bir sürü acý sadece acý
Giderken bana miras býrakýlan
Ýsyan etsem mi ?
Ne dersin
Sana haykýrsam
Baðýrsam
Beni duyar mýsýn ?
Duymayacaksan
Söyle
Neden ruhuma can verdin
Þimdi bir türlü veremediðim o caný
Neden verdin bana söyle neden …