Tuzlu su
Yüzüme gülümseyen fotoðrafýn dilsiz,
Laikn sözlerimi dinliyor sanki,
Yüreðim etli ama artýk kemiksiz,
Yeterince kýrýldý,kapandý basireti,
Ben sensiz sensizliðe dayanamam ki?
Gülümsediðinde gözlerin kýsýlýrdý,
Yanaklarýnda iki tane çukur oluþrdu,
Yüzünde sýcacýk bir hayat vardý,
Fikirlerim aþk ile çýplakça boðuþurdu,
Sana varan ruh asla yaþlanmazdý.
Bak,çünkü,dudaklarýn tadý,
Asla damaðýmda býrakmazdý.
Ama birkaç kitap sayfasý sonra,
Besleyip büyüttüyüm düþlerim,
Marmara’nýn rüzgarýnda kayboldu,
Boðazýn dalgalarýnda savruldu,
Hayallerim bir bardak tuzlu suydu,
Tuzu kadý ama suyu kurudu.
Vag’f Seyyah Hüseynov
Sosyal Medyada Paylaşın:
Vagif Seyyah Hüseynov Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.