Kimsesiz Bir Çoçuk

Kimsesiz bir çocuðun feryadýdýr bu aðýt!
Kýþ günü fideleri üþüyor kimsesiz çocuðun
Aslýnda baharý hiç yaþamadý
Yüreðinde titrek bir ses uðultusu
Sevgiler kesattý, harçlýðý yoktu
Cebinde yaþam sevinci, eksik duruyordu
Yarým kalýyordu, yarýnýn umutlarý

Yanýna vardým þöyle diyordu yüreði..
Sizden sadece merhamet istedim
Mevladan haktý bana da yaþam
Çoðalarak büyüyor korkularým
Kalemlerim olsun istiyorum
Bir ressamýn tual tablosunda
Bir diplomatýn saygýn aynasýnda
Düþlerimi süslemek benimde harcým
Bir annenin þefkatli kucaðýnda,
Saklamak istiyorum umut defterimi
Karanlýða ýþýk tutacaktý kalemim

Suç-muydu? sokakta yaþamak!
Kaderim bu deðildi benim
Kimsesizim diye hor görmeyin beni
Sizler biraz önemseyin beni birazcýk!
Belkide sizin gibi gidecek bir evim,
Bir ailem bir yuvam olurdunuz benim

Sevgisiz deðilim kimsesiz bir çocuðum
Beni neden sevmiyorsunuz?
Sevginiz bu kadar mý pahalý?
Sizler çocuk degilmiydiniz?
Büyümekle adam mý oldunuz?
Okumak, yaþamak hakkým deðil mi?
Sevgiyi tadmak günah mýydý ? Bana!

Hani o bilezik diye taktýðýnýz merhamet
Sevgi seli duygularýnýz nerde? Dedi!
Ya vicdanlarýnýz ? Hangi zevkte!
Kimsesiz bir çocuðum diye dýþlamayýn
Çorbamýn tadý tuzu yok!
Hastalýða yorgan örtenim yok!
Çoraplarým delik deþik!
Üstüm bölük pörçük!
Oyuncaðým sokakta ki artýklar!

Anne özlemiyle tutuþup ýsýnýyorum dedi!
Gözlerine bakarak gözlerim doldu ve,
Kimsesizliðini gizlercesine koþarak gitti.
Yaþamak istiyordu insanca yaþamak
Kimsesiz bir çocuðun feryadýdýr bu aðýt!
Utan ey insan! Utan’da kimsesiz çocuktan ders al!

Sosyal Medyada Paylaşın: