susarak...
çýkrýða sarýlan zamaný
iðde çiçekleri açtýðýnda göreceksin
toprak damlarýn baþýna yatmýþ gece
siyah gözleriyle bakýnca yollara
ayaklarýna takýlý mavilerle geleceksin
hangi limanýn uykusuyla yatabilirim dizlerine
bir vapur çýðlýðý dayanýr kokuna
ben sýrt üstü bakarken yýldýzlar ülkesine
sokaklara düþler saçmýþ ihtiyar bir aðacýn
hiç hesapsýz sabrýný veriyorum yokluðuna
ve deniz feneri kýrpýyor
saçlarýma düþen Ýstanbul ýþýklý denizi
artýk buruþmuþ göðün yaðmurlarýyla bekle
tek kiþilik müstakil bir sevdanýn
o saklý bahçesinde seveceðim seni
kentin varoþ daðýlýmý öksürüklü gece
ve hapþýrmayla bir anlýk ölü caddeler
yinede adýmladýðým saatin tik taklarýnda gör beni
cebimde sýkýþtýrýlmýþ þiirler
alnýmda
senden kopup gelmiþ uzak
bulutlarýn beyazýna takýlmýþ atmosfer
dur ve seni seviyorum diyebilmeyi öðret
sýrtýma çöreklenmiþ asmalar
avucuma kaçmýþ güz yanýðý ekim
baðýrarak merhaba dediðim
suskun yalnýzlýðýma alýþta gel
takvimlerden rakamlar koparmýþ
duvar yazýlarýyla örülü sevdayý
sabrýn eþkýyalýðýnda göreceksin
daha ne kadar aklýmý sýfýrlasam derken
yüreðinin alfabesiyle sevmeyi öðreneceksin
daðýnýk yataðýn o kimsesizliðinde anla beni
kapýnýn eþiðine dolanmýþ gitmeler
arkasýna bakmadan vedayý asar ya korkakça
iþte o korkunun üzerine kibrit çak
hürriyetin kuþatmasýyla doðaçla ateþi
hep sonradan deðil
hep baþtan gelmeli sevda
sana seyyah notlarý biriktirdiðim
derviþ gecelerimden bakýyorum
saçlarýnda hazan
ihtimalleri öldürmeden gülüyorsun
aþk olsun dudaðýnýn u dönüþündeki gülüþe
anlamaktan öte farkýndayým
direnç çiçeði saklýyor gözlerin
batýl inanç kirleniþinden uzak
üstü baþý aydýnlýk bir lisanla konuþuyorsun
dahasý
reçine yapýþýðý camýn dýþý
içi buðulu resimler
ve iki demli çayýn sevgilisi hayat
güvercin mektuplarýyla
masallar kazýdýðým bu kent
üstü örtülü yetimliðimdir
kýrk kere düþlediðim
kýrk kere aldandýðým zaman
çaðýr beni en uygunsuz anýnda
pranga takýlý utangaçlýðýmda bul beni
sevebilirsen hüznümün kýrýklýðýný
yalýn ayak
çýplak bir ruhla eriþ yoksulluðuma
hesapsýz sarhoþ bir anýyým
peron önlerinde meczup bir kara sevda
dinamitlenmiþ göçük
paramparça bir duygunun aðýr yarasýyým
alýþabilirsen kavgama
dayanabilirsen küfürlerle bezeli koþmalarýma
ve düþtüðümde uzatabilirsen usulca elini bana
dayan yürekle
dayan huzurla
dayan sevdayla
dayan sevgime
dayan tüm suskunluðum adýna
raký beyazýna karýþan martý sesleri
tahta masanýn güvenli uykusunda aralamýþ aþký
beyaz peynirin,kavuna kardeþliðinde
balýkçýlarýn saðanak tütünleri dolanýyor geceye
bu kentin aðlamasýyla büyümüþ sancýlarým
kederlerim
kumsaldan bakarak lacivert sulara
yarýnýn ne getireceðini bilmeden üþüyor kendince
yanýmda gölgen olmadan hissetmekle seni
bütün bu var oluþumun yokluðunu giyiniyorum
gece nöbetine çýkmýþ çöpçülerin
sevda artýklarýný süpürüþleri
kasýma bir iki adým kalýþýn hikayesidir
dalgalarýn kýyýya vurduðu dualarýn
rüzgarla dilime dolanýþýna gel
romatizma hayatlar çekilmiþ perde ardýna
hastalýklý bir günün ardýndan
kayalara demirledim yokluðunu
sen baygýn ömrümün doðaçlama rüzgarýyla gel
býktýðým bütün ezber yalanlar
ve dramatik mecburiyetlerden arýndýr ruhumu
ben kimse deðilim
sen kimse olma
dalýnda bir yaprak
yoldan geçen bir göçmenim
sen kimse olma
ayýtýlmýþ bir aþka as yüreðimi
yol üstü bir lokantada
bayatlamaya yüz tutmuþ çayda sev beni
hep taze olacak deðil ya hayat
en eski türkülerin kaburgasýnda sakla beni
gözlerimin raylarýndan düþerken trenler
avucunu topla ýslak vagonlarý
hep umutlu olacak deðiliz ya
aðýr tahribatlý kelimelerle döveriz bizi
sonra bir daðýn baþýna çýkar
güneþin gözlerinden çekeriz umudu
ben kimse deðilim
sen kimse olma
ömrün iki günü geçer
bir günü kalýr geriye
loþ yýlgýnlýklar
soðuk kýþlar
ana yurtsuz bir sevda
eninde sonunda
elime konar elin
soluma dayanýr etin
kestane közlü mevsime uðrak bir yerde
kasým patý satýlan ayýn dilinde sohbet ederiz
ben kimse deðilim
sen kimse olma
yaðmur göðün astarýna geçmiþ
her an kopup düþebilir topraðýn esmerliðine
kim bilir kimler kurak alýþkanlýklara sýðýnmýþ
kim bilir kaç yüreðin sýðýntýsý aþk
parmak uçlarýmdan saldýðým ayazý
saçlarýnýn yazýnda sakla
bir ihtimalle beni sevdiðini söyle
çatýrdayan þu kentin terk boþluðunda
s’den baþlayýp
m’de biten saklanýþta ýsýnayým
resmi kalabalýklarýn
yasadýþý yalnýzlýðýný arýyorum sende
kent ince bir karabasan
saðým solum üþütme
baðrýmýn ortasýndan geçen sevmelerim
sadece sana çýkýyor
çýkýyor ve bekliyor hazan saçlarýný
trafik ýþýklarý üç renkli yýðýlýþ
sokaklarýn ardý kör karanlýk
çingenelerin topladýðý bir sus gecesi
üstüm baþým senle daðýnýk
ütopik bir aþkýn
çaðlar öncesi diriliþiyim
artýk zulada korkum yok
acýmsý düþler,kavrayýþlar tattým
sen sadece sevmeyi ver bana
aþkýn dirayetiyle anlamalýyým kendimi
son bir kez susarýz
sonsuzluðun içinde konuþur bütün hikayemiz
....
baðýþýklýk kazanmýþ ruhani aþklar adýna, sevmek sonuna kadar demek...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.