Kelebek Dokusu His

deðiþtirdim baþ parmaðýmý sonuncusuyla
kalbimden bir neþe damlayacak diye bekleme
niye konuþuyorum ki zaten seninle

mecmualarýn sayfasýný çeviren çocuk
azat edilmiþ renklerle seviþiyor
tatlý baþýný hayata kaptýrmýþ birinin
fýsýltýlar içinde çektiði fotoðraf
aklýmýn suyuna kürek çeken mýsralarla dolu

gözlerimin önünde soyundu dün
biraz büyüdü mü ne
kiraz çiçekleri havalandý
kelebek dokusu his
dokununca incinen yanlarým sevdi baharý

bulutlarý tanrýlaþtýran beyaz umut
bir elim maviyi iþaret ederken size
bir anda yaðmur oluþunuz
camlara sinen nefesimin buðusu
ve þimdilerde
kötü bir yanýlgý olmalý sevmek

sevilmek ve onun uzayan bulantýsý
bir melodinin son harfleri gibi
göðsüme battýkça
rüzgar sen ve daha ötesi
nefes almak isteyen
ellerime sinen yeþil sarmaþýk

bir dem desen deðil
sulara inip
yüreðimi serinleten bir ara bulsam
bir adým daha ilerisi
hafýzamý silecek kuþlar ürperiyor yaný baþýmda
gölgeler aðaçlara
aðaçlar ormanlara koþuyor

çocukluk sevgisi yorulan yýllar
mucizeleri kevgire dönmüþ
yaþlý nehirlerin söylediði çaðlama hikayesi
denizlere yükselen o çaðrý
sonsuzluðu arýyor dudaklarýmýn kýyýsýnda.










Sosyal Medyada Paylaşın: