þimdi güvertenin kýskacýnda denize küfrün þen þakran yapýldýðý bir yolculukta beni yaralan gürültüleri kýstýrýyorum derine, en derin mavinin yara saçmýþ mahremlerine bir gülüþ ile
ilerleniyor yolculuðun o soðuk nefesinde ýsýtacak bir elin yokluðunda seni duygusal bahabýnda iþetebilecek tek dosttur yazýlabilecek son þiir ki ben bu son þiiri kendi nefesime son verirken azalýyor git gide nefesime zorla yapýlan kesmeler iþitiyorum çocuklarýn seslerindeki neþeliði
git gide ölümü arýyorum henüz yirmi birimde yaþam bana baðýrýrken
çocuklar ölüyor Orta Doðu bir acý içeriside ben ise durumun kasvetliði benim durumumda katýksýzlýk benim yaþamýmda roller Orta Doðudaki acýnýn üçte biri bile etmiyor. acý sadece. çocuklar elma þekeriyle büyümesi gerekirken bombalarýn eþiðinde ölümü beklercesine yaþamaya çalýþýyorlar gün geçtikçe, güneþ yerini karanlýðý býraktýkça güneþi arýyorlar þimdilerde umudu arýyorlar þimdilerde sevgiyi arýyorlar þimdilerde gülüþü arýyorlar þimdilerde
oðuz hýracan
Sosyal Medyada Paylaşın:
karanlıkyuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.