Alçı*

alçalmýþ bütün kelimeler cümlede
mevkinin son evresinde refüje çarpan aþklar
çýrpýnýyordu son evreyi geçerken mastürbasyon ilmi
dengesini kaybederken bir palyaço
ipin yolunu tutturamazken
mevsim geçiþlerine uðramýþ
henüz rüyasýnda bile mat renginde bir Optimust
gölge saçarken insanlara
geceler yarým kalacak bir düþüþe geçiyor
öyle bir yaný vardýr bu karanlýk mazinin
böyle bilinir bilinmek üzere olan þeyler
aþkta böyledir
henüz keþfedilmemiþ yolculuklarda
derin bir kuyuda Yusuf’a rastlarsýn
ince bir saz derin bir kedere boyarken kendi renginde
kalbin kýrýk dökük bir ayna furyasýnda gezinir
banklarda, köþe baþlarýnda, yalnýzlýðý kovalarsýn
masallarda yaþanýlan o kokteyl güzelliði barýndýrýr ütopya
saatin o zor mevkilerinde kol gezerken
bir atarax kalbinde
bir öpücük dudaklarýnda kaybolur
yaþýn tutmaz mahallede urgan konusu
mevkidir, bildiði üzre
b,raz yeþil, biraz beyaz
b,raz da ölümdür
bilindiði üzre
aþkta bilindiktir
ölümün yanýnda kravatsýz bir gömlek gibidir

biliyorum burada sevgiyi tartarken
sende henüz bulunduðun mevkiden bana bir yaþam baharý borçlusun

Sosyal Medyada Paylaşın: