Ne menem þeydir þu aðýt dolu daðlarýn rükûsu Yine secdeye durdu þehit oðlu þehidimin ordusu Tabur tabur karþýlýyorken Mustafa Kemaller Ellerinde cennetten koparýlma gül kokusu Ne menem þeydir savaþmadan ölmek korkusu
Oðul… Kemalimin göðsüne madalya oldun Gez gör kahpecik bir kurþunla mýhlandýn topraða Küffar nerede, kim? Kimin derdi bayraðý göðsüne gerdi Ve insanlýðý böylesine yerlere serdi
Irkýma güler mi bilmem al bayraðýn çehresi Ne iþi var üzerinde kefen gibi Bir þehidin aðýdýna sarýlýrken al bayraklý melekler Kubbeler salaya dilsiz Sözler kifayetsiz, her ölüm erken Oysa dalgalanmalýydý göklerde al sancaðým Yer, gök, vatan derken..
Oðul!! Kýnalý ellerimden mütercim olurken dualar bed sözlerime Deccalý komutan bellemiþ haramiler Sus diyorsun hazýr olda, sus ana… Deðiþmez vatan için hakikat Ruhumdan silinmez diyorsun itikat Baðýþla ananý cennete yolcu ettiðim gülüm Her þey vatan için diyorken bu canýmý alasý ölüm
Bu tasvir-i þikâyet sana deðil Kemalim Bin can feda olsun elbet vatan üzre istikbalim Dalgalanýr ruhumda evladýmýn ak yüzü Söndüremez içimizden bu nankörce yanan közü Oðul… Üzülme Dinecek analarýn aðýt dolu sözü, bitecek elbet bu illet, Gözün arkada kalmasýn hiç Hep bir aðýzdan söyleriz yaþasýn cumhuriyet!!
Yasemin Demir 2014 Ekim kelamý Sosyal Medyada Paylaşın:
yağmur zamanı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.