Ýç kanamalý duygular eþliðinde,
Düþünüyor, bakýþlarý kendine dönük;
Bir tuhaflýk var gibi rol ezber repliðinde,
Uyaklarýný yemekte cinnet tiradý…
Karþý bir çift aynada
Küçülen sonsuz resim
Ve de kaz adýmlarýn ritmik izdüþümleri;
Nabzýnýn namlusuna yivlenmiþ onca cisim,
Uyanýk düþ görenin
Ýmge dönüþümleri…
Çaðrýþýmlar perdesinde
Sayýsýz çeþni çiçek
Ve bir o kadar da,
Zar kanat elvan böcek,
Bilincini zorluyor meneviþ uðultulu…
Efkâr bombasý þiddetinde
Ertesiz gürleyiþlerle
Yýldýrýmlar þaklýyor beyin kývrýmlarýnda,
Daha daha,
Pusarýyor neliði bu yakaza tufanda
Bir varmýþ bir yokmuþcasý,
Bir yokmuþ bir varmýþcasý
El medet!..
Boþlukta kumanda…
Derken,
Çiçekler, böcekler, yýldýrýmlar
Onlar da nöbetleþe
Bir var, bir yok,
Bir yok, bir var;
Gel de çýldýrma…
Sonra zaman,
Sonra mekân,
Göz açýp kapayanda
Bir var, bir yok,
Bir yok, bir var;
Ortalýk toz duman…
Ne oluyoruz
Demeye kalmýyor,
Varlarla yoklar, eksilerle artýlar
Iþýk hýzýnda sýfýrlanýnca
Ýçrek meydan,
“Bir”den geçilmiyor…
Çarpýyor “bir”,
Bölüyor “bir”;
Bi’r ha bi’r,
Birdirbir;
“Birr”…
Sudan çýkmýþ balýk gibi,
Bencileyin ala diri,
“Birr” keþfinde sanki biri…