Yokluğuna Nida
Ölümüne yalnýzdýr mýsralarým,
Kalbimin loþ salonlarýnda geceleyen.
Yokluðuna nida, siner sabahlarým
Ýhtiyardýr zaman, anlamaz halden.
Saniyeler sükûtu dost edinir,
Kayýp mahþerdir, ömür deðil giden.
Þiir þehrim þimdi gün batýmý,
Ufuktan süzülen aþk revan dilden
Hey gidi gençliðidir kafiyenin,
Umarsýz çarelerle yüreklere sinen...
Ey çorak dilim kaç harf tükettin,
Uðruna yâr endamlý ezelin.
Yalnýzlýðýmýn görgüsüz þahitleri,
Fýsýldadý tüm zamanlara ismini.
Sevgiye nispet edip, sefaletin
Eskiyen tenime efgan ebediyetin
Döküldü senler saçýldý yüreðimden
Bengisu çaðýldadý terütaze ölümden
Ah sevgili, yüreðim sana ensar
Kalk gel de bahtýma, kýl bahtiyar.
Özlenen ölümle geçen her bahar
Vuslatýn firaký fezâda ey yâr
Ölümün düþlerime uzanan elleri,
Bu mezar, tut ki hapsetti hüzünleri.
Ömrümden dökülen sensiz her yaþ
Aþk menziline ulaþmak için ayrýlýðý aþ
Mevzilerde gizlenmiþ hayalleri topla,
Kapýmý çal, bir sonsuzluk sabahýnda…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.