Uçmayı Bildiği Halde Çakılmayı Beceren Kağıttan Uçak

Bir çift ceviz büyüklüðünde gözün varlýðý
Su serper içime alevlendirir yeþeren küçük sevinçlerimi
Akýtýr içim umutlarýmý, sevinçle ýslanýr kanatlarým
Umutla biriken kanatlarým göz yanýltan bir canlýlýkla çýrpýnýr
Uçmak için rüzgarý beklerim artýk
Beklerim
Beklerim
Yönümü tayin edip beni askýda kalmýþlýktan söküp alacak o rüzgarý
Sonumu düþünmeden savrulacaðým kahramaný olmak istediðim o rüzgarý
Beklerim
Yavaþ yavaþ kapanýr umutlarýmýn aktýðý yollar
Günyüzüne çýkarmaya tövbe edip
Gözümle kalbim arasýnda iki duble yol yaparým
Birinden sevinç akar diðerinden hüzün
Sevinçler týkanýrsa içim hüzün dolar
Ýþte o zaman ceviz büyüklüðünde yaðarým kendi bedenime
Yakamý býrakmayýp beni takip eden kara bulut ýslatýr ahmaklýðýmý
Islanýp aðýrlaþan bedenime karþýlýk yine de ruhum aðýr basar
Uçmayacaðým!
Kanatlarým kurusa da uçmayacaðým
Adýný bilmediðim rüzgarlara kapýlmayacaðým
El yordamýyla
Tutup
Kaldýrýp
Silkip
Düzeltip kanatlarýmý
Salsalar da yeni rüzgarlara
Ben þuurluca uyum saðlamayýp
Yere çakýlacaðým
Meleðimi gökte ararken
Belki de yerde bulacaðým...
Sosyal Medyada Paylaşın: