ÖLÜMDEN ÖTE KÖY YOK
Saçlarýn perdesini at bir yana
Gül koy incinen kalbin ortasýna
Yýllarýn peþinden koþsan da
Yol yok geçiþ yok ölümden öte köy yok
Sýralanmýþ kuyusu derin düþünceler
Ne bilsin haseti gülen gözler
Düðümlenen sevdanýn düðümü çözülmeyen
Yen içinde kalan boþ bir ilik gibi
Uzanmýþ güneþin eli dað sýrtlarýna
Ne umut kaldý ne bir mana
Uyandým sabah çatlamýþ ekin toprakta
Baktým ki halâ umut bitmemiþ
Bulutlar koþuyor akþam vakti
Yaðmurlar yaðdý ay ýþýðý bitti
Gidenler kalaný yanýna çekti
Bazen kendi elleriyle arýyor insan ecelini
Hayatýn avuçlarýna iksirini koyduðu ölüm öpücüðü
Göçmen kuþlarýn göç ettiði gökyüzü
Dünya alem gördü teleklerin rengini
Sarýlar kapladý dört bir yaný irin gibi
Dört günlük yolu tuttum
Baktým seher vaktinde hilâl
Kardeþ kardeþ gidiyor Ay önde gün arkada
Kaçmýþ ayýn yýldýzlarý havadan
Kaldýrýmlarý eziyor insanoðlu sokaklarýn
Yaðmalanmýþ geceler
Dökülüyor dillerde heceler
Gelip geçiyor geceler
Zerre uykunun yok anasý
Gün olur harman dövüyor
Gün olur buðday dövüyor iki taþýn arasýnda
Gün olur baþý iki elin arasýnda
Kýrýk gönüller baþ aðrýna
Dem vuruyor geçiyor ömür
Nerede o baðlar bahçeler
Bað bozumunda budak kesimi
Hak yolunda çürüttük ömürleri
Gün geldi inlettik yeri göðü
Ölümden öte köy yok
Nurten Ak Aygen
27.10.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.