KIRIK HATIRALAR
Þimdi güneþin yitirdiði akþamlarýn koynundayým
Yarým yamalak yaþanan kuþatýlmýþ düþüncelerin
Zifiri karanlýðý doðuyor penceremde
Özlemi içimde sevdiklerimin
Karþý kýyýlarda bulutlar iþleniyor
Güneþin al rengi vurmuþ daðlarýn ardýna
Sarý kasým patlarý sürgün gün doðmamýþ seher yapraklarýný
Örselenmiþ duygular
Hani uzun bir iç çekiþtir hayat
Hasretliktir bir ananýn yavrularýna
Bir kuþtur avucundan uçup gidiveren
Ne olduðunu bile anlayamadan
Özlemler dev bir yalnýzlýða dönüþür
Gökyüzü kadar büyük bir boþluklar
Kayboluverirsin içinde ne uzak ne de yakýnda saatler
Çalar hep beyninde her gün ayný saatte
Karnavallar gibi zil zurna maskelenmiþ
Kulaklarýnda uðultu duyulmaz çaðýrdýðýnda bir ses
Güneþin kavurduðu o ýssýz limanda
Yýkýk bir yürek gibi kimsesiz yalnýzlarýn düðün gecesi
Mavi okyonuslarda kaybolan martýlar
Sýr dolu savrulan hayatlar
Hani nerde o eski þehirlerdeki arnavut kaldýrýmlarý
Bahçe duvarlarýný sevgiyle aþan sardunyalar sakýz çiçekleri
Yabancý memleketlerden birdefelýðýna açan sýklemenler
Afkika menekþesini baþ tacý ettiniz evlerinizi bahçeler yerine
Sýrýksýklam anýlar aðlýyor köy yollarýnda
Köþe baþlarýnda konteynýrlarda takýmý bozulan babannelerin kahve fincanlarý
Ýnsanlar tanýmýyorlar ne büyüðü ne küçüðü
hatta kendilerini kendi gölgelerinden bile kaçýyorlar
Hey gidi koca dünya düzeni bozuk dünya
Her þey hazýr her þey elinin altýnda
Yerinden kalkýp su içmek için üþeniyor çoluk çocuk
Böylemi olurdu eskiden oysa
Kýr be öksüz kalmýþ sokaklarýn telini
Dokun ansýzýn batýr kirpiklerini güneþin
Mavi atlastan dikmiþ kaftanýný
Bal rengi sýrmalar yakalarýnda
Katran karasý geceleri unut
Unut sabýr taþlarý çatlasýn
Yarim mavi giymiþ nazar deðmesin
Maviler mavisi gök kubbe
Ýçinde neler taþýrsýn
Yaðmurlar bulutlar kuþlar saklý içinde
Bir halý gibi döþenir önüme yeryüzün
Ben sana meyil verdim ansýzýn
Gidiyor arkasýna bakmadan gidiyor
Gelmekle gitmek bir tek insanýn elinde deðil
Her þey yarým yaþanan hikayelerin öyküsü
Düþ gören çocuklar gibi þen
Unut her þeyi unut
Yaþananlar gerçek deðil
Ne ayaklarýmýzýn altýndaki toprak bizim
Ne içimizde taþýdýðýmýz yürek
Kalbini ak alnýna takmýþ çocuk
Gözleri bana bakýyor gülümsüyor
Oda tüm çocuklar gibi çocuk
Yüreklerinde serçeler uçuruyor
Peri kýzý gibi beyazlar giymiþ
Artislik pozlarýný vermiþ fotoraflarda
Ellerini göðe kaldýrmýþ duruyor öylece
Duvarda yýllar evvel babanannesinin kucaðýndan
Bana bakýyor duvardan
Kýyýsýnda oturduðum þehir
Kýr çiçeklerini kýskanýrdý her bahar
Akþam karanlýklarý çöktü mü
Her kiþi birbirinden bihaber
Hani salýncaðý sallanan beþikler
Han kapýlarý gibi belli deðil
Doludur giren çýkan
Geceyi asýyorum gözlerinin içine
Sýð bana bakan her düþünce
Kurumuþ bir bir papatyalar
Bakýyorlar her gece aya
Kurumuþ toprakta can çekiþirken
Nurten Ak Aygen
23.10.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.