Denize kavuþamayan ýrmak kavruldu çölde
Küllendi sen yanýmda köz, yollarýn uçurum
Kurtlarýn ulumalarý yayýldý daðlara fersah fersah
Çoban ateþleri gecenin çiy tanelerini öperken
Vahþi atlar dörtnala vadilerde
Çisil yaðmurlarý emdi çatlamýþ toprak
Söndü o yangýn fýrtýnada
Galaksine kayan mülteci bir yýldýzdým
Karalarda aktým
Akrebin gözleri dikildi üzerime
Kýskaçlarýnda sýkýþtým
Kurumuþ dudaklarýma zehir damladý
Söðüdün dallarýndan elem
Gelinciklerden kan topladým
Astým þafakta sarhoþ bulutlara
Sen yoksun ya, hiç havam yok
Yalnýzlýðýma hüzün damýttý gece
Ey! örümcek aðlarýna sarýlmýþ kapý!
Beni böyle boynu bükük ve yitik
Niye inletirsin
Niye?
Her yaným keder
Karalara çakýldý bahtým
Gökyüzüne düþtü sensizlik
Kahýr yüklü bir bulut
Yaðdý aðýr aðýr
Asýrlýk çýnar aðacýnýn kovuðundaydýk
Bir masaldan kaçmýþýz
Yangýn dudaklarýndan pembelerdi içtiðim
Kadýným;
Gün doðarken öyle mi ölünür...!
...
Fikret Þimþek