YANLIŞTAN DOĞRUYA...

Ýçime donuk, renksiz düþünceler yaðarken
Aydýnlýk kopan güne, kasvetleri yýðarken

Saati inkâr eden, isyan doðdu içime
Ben þimdi aðlýyordum, iþlediðim suçuma

Tat vermeyen dilimle, bir yýldýzý isterken
Ýçimdeki güneþi yakalamak isterken

Sarmýþtý yüreðimi, bir kedi hýrçýnlýðý
Yakalamýþtý birden, bir fikrin sargýnlýðý

Çýlgýn köpükler bile, hiç üstüme gelmezken
Bir poyraz telaþýnda, deniz dahi delmezken

Kalbimi saran fikrim, üstüme geliyordu
Zamandan zaman çalýp, beni hep eliyordu

Süzülen gözyaþýmla, aðlýyordum dermansýz
Bir fikrin nöbetinde, kalýyordum ummansýz

Ýçimdeki tutkular, perdemi örtüyorken
Hýrçýnlaþan bu fikir, inatla dürtüyorken

Yanlýþýmdan doðruya, akan sesle uyandým
Uçuþan hülyalarla, yýldýzlara boyandým

Bir gülü saðmak için, Rabbim izin verince
Donmuþtu o fikrim, zemheriye girince

Ey Rabbim, ulu Rabbim! Aldýn yalnýzlýðýmý
Bu verdiðin lütufla, yardýn ýssýzlýðýmý

Saatlerce içimi boðan fikri yaþadým
Hakk’ýn inayetiyle, þimdi zikri yaþadým

Varlýðýmýn güneþi, yanan gemiye bindi
Kýzýl alev içinde, kalbim ýþýða indi

O ýþýktý yolumda, þiirimi þiir yapan
Boðulduðum bir anda, kalbime tesir yapan

Amacým deðildi hiç, bir fikirle sürtüþmek
Mefkûrem olamazdý, yalanlarla örtüþmek

Boðuþtuðum bu fikir, karanlýklý ziyâydý
Dudaðýmdaki zikir, bilseniz ne deryaydý

Önümdeki günlerde, bir aha akmayacaðým
Beni tüketen dilimle, bir vaha bakmayacaðým



Sosyal Medyada Paylaşın: