Beyaz Bir Duvar

Nafile bekleyiþim.
Bir sürü dal kýrýldý bu gece,
Sanki hiç dinmeyecek fýrtýna.
Sevgimin sultaný neredesin?
Ne zaman yaz gelecek?
Ne zaman yükselecek "göðe taptaze güneþler?"
Ne zaman yýkayacak denizi?
"Telli pullu yaðmurlar" ne zaman susacak?
Ne zaman güneþ yine denizin üzerine doðacak?

Gök gürültüsünün yaktýðý ateþ,
Þimþek oldu yýldýrýmlar düþtü geceye.
Seni düþünüyorum istemeden.
Peki ya sen hiç aklýna getiriyor musun beni?
Boþ ver, boþ ver sen getirme aklýna sakýn.
Bakma bana!
Ben her yaðmurda, her fýrtýna da seni hatýrlarým.
Sonra biraz aðlarým geçer.

Topraðýn mis gibi kokan çiçekleri avutur beni.
Salkým saçak duygular toparlanýr.
Zamanýn külleri anýlarý örtmese de,
Daha az yanar caným.
Kuruyan dudaklarýmý bir damla suyla ýslatýp,
Þiirler yazarým, sonra da okurum kendi yazdýðýmý.
Bir gün þiir yazarken ölüversem,
Çok mutlu ölürüm herhalde.
Artýk son yazdýðýmý, bir baþkasý okur benim için,
Belki sen de dinlersin.
Kim bilir aðlarsýn belki de?

Beyaz bir duvar,
Bir film þeridi geçiyor üzerinde.
Baþ rollerde sen ve ben.
Gizli bir el oynatýyor sanki.
Ýþte bak ilk tanýþtýðýmýz gün.
Bu da sana evlenme teklif ediþim.
Nihayetinde kucaðýmýzda bir bebek.
Film kopuyor birden...
Sanýrým yakýn bir yerlere yýldýrým düþtü yine.
Allah’ým!
Ne zor bir gece.
Bitsin, bitsin artýk
Bitsin artýk bu gece.

Þiir ve Yorum Mehmet Fikret ÜNALAN

Sosyal Medyada Paylaşın: