ANNEM

Yaðmur yaðýyor pencereme!
Odam buz tuttu , birden bire!
Þimþek çarpýp yere düþünce;
Birden bire nasýl baðýrdým bilemiyorum!
Hemen kaçtým annemin yataðýna!
Babam çocuklar odasýna dese de kim tutar bizi!
Korktuk bir kere!
Ah!
Þimdi hem gülüyorum, hem de aðlýyorum!
Gençliðime!
Sonrada hâlâ çocuk kalmýþ yüreðime!
Gök gürlüyor ve ben hâlâ korkuyorum!
Ama korkmuyormuþ gibi yapýyor;
Çocuklarýmý koruyorum!
Ben anneyim!
Ne zaman büyüdüm de ayrýldým anemin dizinden, bilemiyorum!
Þimdi anlýyorum!
Annem, ah annem!
Biz bir tanesine zor bakarken;
Sen dördümüze nasýl baktýn!
Çok mu yaktým senin canýn desem;
Bilirim, dersin siz benim canlarýmsýnýz canlarým!
Ah annem !
Üzme tatlý canýný!
Evlendi yavrularýn, yuva kurdu kendilerine!
Her ne kadar baba evinden çýksak ta gelinliðimizle;
Ayrýlmýþ sayýlmayýz ki!
Ah annem üzülme!
Ne olur üzülme!
Seni üzgün gördükçe üzülüyorum bende!!!
Hatun Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın: