sabah serinliðinde akdeniz
salýnýyor hamakta mavi mavi
ufukta bir ateþ böceði; kýpýr kýpýr
yenice ýþýtýp, ýsýtýyor günü
kýyýya vuran dalgalar köpük köpük,
sanki kývýrcýk marul
yaprak yaprak, tazecik sürgünü...
ýsýndýkça kaný topraðýn
can giriyor tenime,
hava, toprak, su ve ateþ
ne kadar çok benziyor bedenime;
saçlarýn geliyor aklýma o an
dalga dalga, tel tel
altýn ýþýklarýyla avuçlarýmda salýnan...
dudaðýna, yanaðýna
öpücükler konduruyorum her yanýna,
deniz kesiyor gözlerin
sönüyor kumsalda dalgalarýn baloncuklarý
doyasýya emiyor toprak suyu
dölleniyor yüreðimde aþkla
beynimin düþ çocuklarý...
suda uyanan balýk, toprakta karýnca
dalar mý uykuya gün kararýnca,
her dalganýn kýyýda biter yolculuðu
ben denize bakarým, mavi
deniz bana bakar, mavi mavi
dalga, köpük, rüzgâr
içime doðar güneþ, içime batar...