Üşüyen Sokaklar ve Ben

karanlýðýn akþamýnda düþünürüm seni
yýldýzlar yorgun ve sokaklar soðuk

kafamda bin bir soru
dört bir yaným hüzün
öylece gezer dururum
yalýn ayak ve yorgun

naðmeleri gömdüm sineme
mevsimler sanki zemheri

hüzünlü bestelerim
nerde o eski þarkýlar
birde ruhumun bahar günleri

aðlama desemde gözlerime
yýðýn dolusu birikmiþ yüreðime
bir kere

neyim kaldý eðlenecek
üç beþ fýkra anlat karanlýklar aydýnlansýn
baþa dönsün hayaller
varsýn gitsin bedenim
bana kalsýn umutlar

gözüme girmez uykularým
þafaðý beklerim

bitmez hasreti kalýr gözümde özlemim
karanlýða mahkum olur bedenim
gün gelir ölüm olur
anlatýr beni sana
üþüyen sokaklar...
Hüseyin YANMAZ
24/10/2014




Sosyal Medyada Paylaşın: