KININDAN SIYRILAN KILIÇ GİBİYDİ AYRILIĞIN

Kýnýndan sýyrýlan kýlýç gibiydi ayrýlýðýn.
Ansýzýn dikiliverdi
Gönül tarlamýn orta yerine,
Harmanda kaldý hasadým.

Nasýl saplanýverdi hançerin baðrýma,
Bir çýðlýk atýmý vakit bile bulamadan
Eridi gülüþüm,
Pencerenin soðuk pervazýna dayanmýþ dudaklarýmda.

Zor adamým ben vesselam,
Laf anlamaz,
Hizana gelmez
Sevda karþýsýnda.
Yalýnayak,
Zor bulurum bu hayatýn sonunu,
Her yana savrulmuþ umutlarýmla.

Bu geliþ gidiþler,
Daraltýr vuslat aralýðýmý.
Bir gün olacak ki,
Eylül’ün hazana karýþmýþ yapraklarýnda kalacak
hayaller,
Göreceksin.

Sevgili
Meðer ne çok severmiþsin sonlarý !...
Yok...! yok...! Doðru deðil bu !
Hayatý beklerken asýl ben yaratmýþým onlarý....

Sosyal Medyada Paylaşın: