SEVGİLİYE 1

Asýl benim sevgili...
Asýl benim gelincik tarlalarým kurudu susuzluktan...
Yüreðimin derinliðindeki yalnýzlýktan korkarken,
Ayaza verdin zamansýz sürgünlerimi.
Uykularýmý böler oldu þaþkýn kahkahalarým.
Dayanýlmaz bir baþ aðrýsý gibi býraktýðýn yalnýzlýk,
Her an çarpar damarlarýmda yokluðunun nabýz atýþlarý.

Asýl benim sevgili...
Asýl benim sözcüklerim havada asýlý þimdi.
Avuçlarýmda tuttuðumu sanýrken,
Güvercinlerinin uçup gittiðini görüyorum gökyüzümden.
Serzeniþlerim,çýrpýnýþlarým kar etmiyor,
Suçluluk duygusuyla ördüðün kozayý kýrmaya.

Asýl ben sevgili...
Asýl ben ,her kavganýn içinde görüyorum kendimi.
Günahlarýný yafta diye asýyorum boynuma.
Sessizliðe gömülüp gömülüp,
Her diriliþinde yüreðime taze mezarlar dikmen,
Alýp götürüyor yarýsý kalmýþ aklýmý .

Asýl ben sevgili...
Asýl ben ,fýrlamýþým yaydan yönüm belli deðil.
Yeni bahçeler yeþertmez olmuþ duygularýmý,
Yeni sýrlar saklamaz...
Sen salýverme umutlarýný,
Bir ucu yanýk yüreðim,
Uçamaz bilinmeyen ufuklara.
Tek þiirim oldun sen her zaman,
Ve þiirlerimin de tek gizli öznesi.

Sosyal Medyada Paylaşın: