Kuþatýlmýþlýk hissine her kim kapýlýr naçar,
Sanki canlý cenazedir umut özürlü yaþar.
Öðrenilmiþ miskinliðin bahane furyasýnda,
Ayaklarý yere basmaz, sanal göklerde uçar.
Ýmkânlarýný hor görür, fýrsatlarý kollamaz,
Oltasýna yem takmaz da, kaçan balýða þaþar.
Ertelenmiþ yarýnlarýn vardýr bir öbür günü,
Çekiç örs bekleyedursun demirin tavý kaçar.
Oysa özgüvenli kiþi þartlara teslim olmaz,
Hedefine kilitlenir, karar verir ve koþar.
Her kim sýfýr sorun umar kendini sýfýrlar da,
Gayur, güçlüklerden yýlmaz, umuda geçit açar.
Çözümsüzlük çýðýrtkaný künde köstek aðlarken,
Azmini seferber eden yol bulur, daðlar aþar.
Buhrandan huzur üretmek gönül gücüyle mümkün;
O öyle bir lazerdir ki sevi renk ýþýk saçar.
Gelmiþ geçmiþ insanlarýn baþarý mirasýndan
Bilge’nin berceste payý, bendine sýðmaz taþar.