BİRİ

bir hanýn iç dökmesini olsa olsa daðlar iþitir
ne konaklayan ne giden bakmaz hancýnýn yüzüne
ve… beklemek bir prangadýr, bileklerini keser
ne çok çýðlýk yutmuþtur han avlusu
kederden bir libas giyinir hancý daima üstüne

gidenler oluyor çoðunluk, diyor hüzünle
baþka þehirlere göç edenler
yol uðraðý burasý
kalmayý tercih etmiyor kimse
evsiz barksýz ve yurtsuz yuvasýz olursa belki…
bir umudu
gidecek yeri
sýðýnacak limaný olanlar
beklemez handa
uykulu gözlerin ve
yorgun baþlarýn
saçýný okþar han yataðý sessizce

biri çýksa keþke, diyor
bilindik sonlarý nihayete erdiren
ezberleri bozan biri çýksa
söz aðýzda yarým
kalp elde kýrýk kalmasa
azimli bir vaadçi
yýlmaz bir günahkâr
bilindik sonlara karþý dursa
bir kez de açýlan kapý rüzgâr darbesiyle
kendine kapanmasa

hadi susmayýn, hadi konuþun
bavulunu elinde sýmsýký tutan yolcular
içtenliðinizi temkinlere ram etmeden konuþun
bileklerinizde uyuþmuþ kan var
parmak uçlarýna çöken dumanla
düþsün sözcükler içinizden
tam bir cümleye kavuþmasa da anlam
konuþun
uðultulu sesler býrakýn duvarlara
yalnýzlýk dinsin bir yudum

hikâyenin tam burasýnda
yanýlmayý isteyen bir hancý
umuttan bir kandil tutmakta geceye

hiç inandýrýcý olmuyor
odasýna sýðýnan son yolcunun yataðýnda kývrýlýþý
ve sözlerin çehresinde duruþu
hiç inandýrýcý olmuyor

hadi yürü kendi içinden bir yere
bilinmez olmasýn attýðýn adým
gidecek yeri olanlara mahsus emniyetle
bir kez de hancýnýn kalbine
hiç deðilse bir müddet kalmak üzere
yürü

nafile…
ezberin sözünden çýkmýyor
tek bir sözcük bile

hancý hep çaresiz

duvarlarsa hep dilsiz

hancýnýn baþý çok kez gömülür
kendi göz çukuru içine

duvarlarý terki
kendisini terk etmesi anlamýna geleceðinden
hancý
yasýný kendi tutar
yýllanmýþ
kan rengi
kekremsi bir þarap gibi
göz yaþýný içer
yalnýz
kendi dudaðý…

Ekimlerden 23
Sosyal Medyada Paylaşın: