KURALLARI ÇİĞNENMİŞ YAŞAM

Kuralý çiðneyen
farklý bir zamandan kalma
ve biteceði belli olmayan sonralara
teslim olmak acý veriyor.

kaderin askýlýklarýnda
üzerime giyeceðim hangi ümitlerin
yardýmýna ihtýyacým var

ve hangi acýlarýn dolabýný karýþtýrýp
korku ve piþmanlýklarýn
doruðunda dolaþacaðým ;

Allah’ýn merhametine sýðýnýp.

kazanmaya çalýþýrken
yakalandýðým çýkmazlarýn
hüsranýnda boðulmuþ bir yüzün
bedeniyle nasýl öðrenirim ki sevmeyi,

bütün katýlýðýyla karþýmda duran
bu soðuk yaþamýn yataðýndan,

sýcak hayallerin þefkatine uzanacak
o güzel duygulardan mahrumum artýk.

ümitlerime ne denli uzak düþtüðümün düþüncesiyle
neresinden tutunacaðým dediðim
bir hayata aslýnda
hiç yakýþmýyorum.

çekip gitmenin hissine
kaptýrdýðým aklýn
sonuna vardým dediði
o karanlýk girdaba
devrilip gitmemse
sanki bir an meselesi,

içimde ki bu boþluklar büyüdükçe.

þu sayýsýz zaman savurganlýðýmdan sýyrýlýp,
kaygýyla izlediðim
köklü deðiþimlerin
sokaðýnda barýnmýþ olan ruhu mu,

ikna edecek vazgeçiþlere
o kadar çok ihtiyacým var ki þu an ;

inanýn

sevinçli bekleyiþlerin
kenarýnda oturmuþ
mahcup ve kýrgýn bakan
zavallý bir yolcu gibiyim

kabahatlerin masrafýndan
öfkeyi tasarruf etmiþ.

Fikrim de ve zihnimde ikamet eden
mevcut þüphelerle
hayatýn arkasýndan isyan edip,

benim gibi bakan
kaç acýlý insan var biliyor musunuz ?

tatlý bir zamana ulaþmanýn
zor olduðunu kabullenmiþ.

ýsmarlama zamanlarla sözleþmiþ
boþ vaatlere dudak titreten,
küçük, mutlu rahatlýk havasýna alýþmak
bütün her þeyi kabul görmek midir ?
öyle çaresiz.

anladým ve biliyorum ;

zamanýn evlat edindiði
bu devinimli hayat

sabrýmýn gücünü tahrik eden
kötü kaderi fýsýldýyor kulaðýma,

hatýrlanmasý gözlerime
ve ruhuma yasaklanmýþ yaþam

kendini benden kýsýtladýysa
ben bütün gerçekliðinden
koparýlmýþ bir ömre mi talip miþim ?

iyi ve güzel günlere
hicret edemeden...




Sosyal Medyada Paylaşın: