Yapboz

Ne kadar tamamlamaya çalýþsam da kendimi,
Hep bir þey eksik oluyor, yoksun mesela;
Ceketimi, gömleðimi evde unuttuðum oluyor,
Adýmýz siliniyor kumsallarda,
Çiçeklerin açmadýðý oluyor baharlarda,
Çocuklar parklar yerine mahpus damlarýnda...

Hep bir parçasý eksiktir yapbozlarýn,
Her gün birimiz eksiliyoruz sofralardan.
Ne tadý ne tuzu kalýyor yaþamanýn.
Bir kuþ sütü eksiktir bazýlarýmýzýn sofrasýnda;
Bazýlarýmýzdaysa koca bir hayat...

Kimi kadýnlar bir çocuk özlemiyle yanar.
Gördüðü her çocuðu sahiplenmek ister.
Sulu göz en az bir çocuk kadar,
Vuslat etmeden bu düþü hayata yumar gözlerini.

Ülkesinde dahi yeri olmayan mültecileri görünce;
Bir parça ekmek için sokaklara taþmýþ bir þekilde.
Yüreðim ellerimde kendimden kaçýyorum.
Meðer asýl zulüm aþk deðil de yurttan sürgün edilmekmiþ.
Yaptýklarýný zulüm görmek ne kadar da ayýpmýþ...

Ne kadar tamamlamaya çalýþsam da kendimi,
Hep bir þey eksik oluyor, sen yoksun mesela;
Ýnsanlýk yok, merhamet ölü kuyularda...
Sosyal Medyada Paylaşın: