- Bu þiir 20 yýllýk gerçek (!) dostlarýma yazýlmýþtýr.-
Hangi daðýn ardýnda susamýþ bir göl varsa O gölün hasretiyle kurur dost dediklerim. Hangi baðýn sýrtýnda yorulmuþ bir çöl varsa O çölün kumlarýnda durur dost dediklerim.
Kin gibi nefret gibi, yavaþ yavaþ artarak Þerefini satarken gölgesini tartarak Yelkovaný katledip takvimleri yýrtarak Akrebin suretini vurur dost dediklerim.
Ayrýlýk tövbe edip aþka fitre verir de Yaðmur topraða küser kutupta buz erir de Bozkýrda çiçek açar çölde gül yeþerir de Karanlýktan vazgeçmez korur dost dediklerim.
Semanýn gözyaþýyken rahmetken bakýþlarý Yataðýný kaybeder oldu tüm akýþlarý. Ama kendi fikrince iþlenmiþ nakýþlarý Hiç kimseler görmezken görür dost dediklerim.
Sevdalar yüreðine dert olmadýðý için Onuru gerçek kadar sert olmadýðý için Nicedir ismi kadar mert olmadýðý için Korkusunu ardýndan sürür dost dediklerim.
Üstelik gerçek denen düþe her dalýþýmda Fikrimi haczettiler çaresiz kalýþýmda. Belki de sýrf bu yüzden her nefes alýþýmda Bedenimin içinde çürür dost dediklerim.
Onlar dost dediklerim açtýðý yerde biten Onlar dost kelamýný tersine doðru iten Onlar ki söz haketti ne kaybolan ne yiten: “ Ýt ürür kervan yürür.” Yürür! dost dediklerim.
23.04.2007
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yavuz Dogan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.