Bir kalemi vardý, Bir de kaðýdý. Unutulmuþ besteleri calýyordu gitarý. Ýskarpinleri kokardý her yürüyüþünde. Günlük yemeðine yetiyordu parasý. Seviyordu her seferinde Kaðýdýnda kendisini anlatmayý.
Gün geldi aþaðýlandý, gün geldi övüldü. Gün geldi dövüldü, gün geldi sevildi.
ama bir gün geldi ki, ne kalemi kaldý yazacak, ne kaðýdý kaldý karalanacak. iskarpinleri parçalandý. parasýz býrakýldý. tüm mallarýný aldýlar ondan.
ama beceremediler, bilmiyorlardý, onun sevgisi kalbinde gizliydi.
ve en son kalbini söktüler. daðýldý cesedi, alýndý hayatý elinden. ama iþte görsünler, yaþýyor benim sevgili dostum, tüm onu anlayanlarýn içinde.
Emrah Malkoç
Sosyal Medyada Paylaşın:
kkleta Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.