öle kaptýrdým kendimi içtim durmadan bu gece üst üste beþ kadeh nerdesin sen dercesine aðladým durmadan nerdesin sen yoksun diye.
döküldü yaslar yanaklarýmdan kýzardý gözlerim aðlamaktan sen yine yoktun.
seni aradým o gözlerle bakmadýgým yer kalmadý. sen yine yoktun.
agladým bir kez daha mýzmýzlanan çocuklar gibi ölü adamýn sandýðý acýldý ölü bir ben cýktý yine. sen yine yoktun.
yýldýzlar ýþýk vermiyordu. ay solgundu. gündüz olmayacaktý bugün sen yoktun.
meyhane masasýnda yine þiþeler aþk defterimde yine hüzün ben biraz daha içecektim biraz daha aðlayacaktým bebeler gibi sen yine yoktun.
sonsuz ve derin uykuya dalcaktým sessiz ve fýrtýnasýz günler topraðýn altýnda kýsýk solumalar sen yine yoktun.
ve iþte þimdi yaþýyorum yaþamayý nasýl beceriyorsam duvarlarý kýrarak yalvarmadan tanrýya ölmemiþ bir gün gibi manasýz vakitler sessiz cývýltýlar sen yoksun.
Sosyal Medyada Paylaşın:
kkleta Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.