velhasıl...

VELHASIL…
Kimsesiz sandým ,
Kalabalýk aþklarý aðýrlýyormuþ bilemedim.
Nefesim sandým , çektim içime
O hafif bir rüzgarmýþ sadece sonradan anladým.
Güzeldi gözleri, güzel de bakýyordu,
Bana körmüþ oysa,
Görünmediðimi farkettiðimde anladým.
Sýcacýktý, avuçlarýmý saran elleri
Benim ateþimle tutuþan küçücük bir alevmiþ sadece,
Yüreðime buz gibi düþüp, soðuduðumda anladým.
Bir rüya gibiydi bazen uyusam devam eder ,
Kabus gibi yaþattýklarýný da uyanýnca biter sandým.
Bitmediðini de beni bitirdiðinde anladým
Tadý yerinde , çok sevdiðim çayým gibiydi,
Ne demini ne de beni almamýþ meðer yüreðine
Açýlamayacak kadar çiðmiþ de bilemedim.
Ben onu Ýçtikçe anladým.
Gerçek ve kýymetli bilmiþtim, saklamýþtým onu yýllarca,
O bir imitasyonmuþ meðer,
Velhasýl…..
Kullandýkça birileri , rengi deðiþtiðinde anladým.



Sosyal Medyada Paylaşın: