gece gözlerini açarken þehrime ben gündüzün pisliklerini yavaþça süpürürüm kapanan gözlerimin ardýna.
biraz hasret biraz piþmanlýk biraz umudu usulca sürerim dertlerimi katýk ettiðim yalnýzlýk ekmeðime her lokma boðazýmda düðümlenir açma telaþýyla yutkunurum ümitsizce .
bir türkü tuttururum görünmeyen daðlara doðru kavuþamamýþ ne kadar sevdalý varsa bilirim benimle birlikte söyler sesleri gizli sesleri aðdalý sesleri acý gömülür her göz kýrpan yýldýzýn göðsüne uzaktan bakar durur.
akþam çayýmýn demini aldýðý bu vakit kan kýrmýzý bir yalnýzlýk oturur masama elinde sevda gözlümden kalma kadeh dudaklar özlemin artýk pembesi þerefine kalkar mutsuzluklarýn ’ay’ yavaþça süzülür penceremden öyle solgun öyle yalnýz öyle çaresiz unutulan gözlerime aðlar.
çaresizlik birikir kalýr göl olan göz pýnarlarýma akmasýna daha çok var yaralý ’umut’ son can çekiþmelerini üfler yüzüme sen karlý daðlarýn dönülmez yollarýn ardýndaki sevda gözlü adam ölen onca hayalin üstüne örttüðüm ’ela’nýn her tonundan sür desem gözlerime biraz papatya biraz lale biraz düþ kýrýklarý yeþile meyilli ne varsa açsa içimde güçlü ellerine baðýmlý yüreðim durmadan ve son altýn vuruþu yapmadan bekliyorum çýkmayan candan ümit kesilmez.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.