Gün ýþýðý buz tutmuþ donmuþ sarkýtlar gibi asýlý içimizin intiharlarý . Kýþ uykusuna yatýrdýðýmýz suslarýmýz uyanýyor baharýn canýna yürüyen kanla en son baharda görmüþtüm gül dalýnda bülbülü sesinle yarýþýyordu þakýyýþý . Hangi mevsimi giysem üþüyeceðim hangi renge bürünsem görüneceðim Ak ta giysem kara da giysem geceyim sonra nedendir boþ ver diyorum nasýlsa öleceðim
. Ne yana baksam seni hatýrlatýyor bakýþýn kalmýþ kapýnýn kolunda Kokun sinmiþ evin her köþesine ellerin ellerin dokunmuþ belli her yer nizam içinde . Sükut sus olmuþ dilde sabýr taþý çatlamýþ ataþýn içindesin buz daðýný erittin sen hâla buz ! : Yunus Beypýnar
Sosyal Medyada Paylaşın:
maverayailkyolcu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.