“Ýçinizde olmayan þiiri, baþka hiçbir yerde bulamazsýnýz”. /Shelley
kýsa heceli
uzun soluklu gece
rüyanýn gözlerinden seviyorum seni
üstünde uzun siyahi palto
bir gölgeyi kesiyor týrnaklarýn
bulutlara uzanmýþ ayaklarýn uçarý
yollar, nehirler kadar t-aþkýn
öylece sarýyor evreni varlýðýn
bakýyorum güneþte bir nokta
yaðmurun eteðinde mavi hüzün
biliyorum kedere dokunmak,sana dokunmak
bu pencereler su kuþlarý kadar ýslak
bu duvarlar bu oda antik çað mahzeni gibi
rutubet çekiyor kirpiklerime
everest kadar zorlu
sahra yýldýzý kadar gizemlisin sevdiðim
buzdan keskinliðin, uçurumlardan suskunluðun
oysa bilmiyorsun býkkýnlýk çiçeklerini emen zamaný
ve sýrlarý gizleyen geceyi
söylesene hangi gök taþýr
hangi toprak saklar bizi
ikimizde ruhlarýna aðlayan bulut
gideceðimiz yer, varacaðýmýz durak hangisi?
mum ýþýðýnda ses bileyen akþamlarý dinle
ürkütücü bir yalnýzlýk
ve fýsýldayan aynalar
ölü günlerin açlýðýnda
yokluðun terkisinde aþk
düþünmekse vahim,yine de umut
su gibi hava gibi
ekmek gibi
sen aðaç ol ben sarmaþýk
estikçe rüzgâr koptukça fýrtýna sarýlalým
þiirlere býrakalým kendimizi
ister öldürsün ister yaþatsýn dizeler
belki bir þairin kelimesinde
bir rüya kapýsýnda
kim bilir
belki de bir masal diyarýnda vuslat
nevrotik hezeyanlarýn gölgesinde, kaf daðýnýn ardýnda
anka’nýn çýðlýðýnda...
ayþe uçar
18-10-2014