yok artýk süheyla böyle güzel olunmaz þu gündüzün kör vakti bir o kadar alýmlý dayanamam bakmaya bakýþýn kurþun gibi zülfün hançer yalýmý sana benziyor olanýn suda daðýlýr aksi
karanlýk hasým bize dönsün gece sabaha minarede müezzin ayyaþlar meyhanede aþklara, savaþlara pazar meydanlarýna bir ölçü umut düþür bir tutam huzur getir yeni çocuklar çýksýn þehrin sokaklarýna
yok artýk süheyla her nasýl ki yaþamak bu orta oyununda nefes almak bahane aþýk olmak bahane yokluðun baþucumda dönüp bakamýyorsam aþklara, savaþlara gündüz meydanlarýna bir kapýyý arala geçeyim eþiðinden ellerimde bir ömür ellerimde kuþ kaný nasýl battýysa güneþ kavuþmuyor sabaha
yok artýk süyehla bunca sevilmez insan çöl yangýný altýnda kerem olup aslýya mecnun ki leylasýna nasýl hasretse hala aþklara, savaþlara buðulu seraplara avucumun içinden kayýp giden zamana soruyorum nafile yoksun artýk süheyla...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tayyar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.