İNSAN VE DOĞA
Arþý alaya bakýnca anlarsýn hazaný
dökülmüþ yapraklar Sokaklar kýrlar sapsarý
Ademoðlu misali þu yaþayan doða aslýnda
Belki gelmiyor insanoðlu dünyaya birdaha
Oysa açýyor bak hazan olan yapraklar dallarda
Þimdi bir gam hüzün gafletteyim
Koptumu insan arar tutunacak bir dalý
Yazýk, sokakta dilenci misalidir bu hal
Oysa sararmýþ o yapraklarý davet eder
Þu karþý daðlarýn gazeli dökülmüþ cýplak dallarý
Rüzgar sürüklüyor yapraklarý bir o bir bu yana
Ayrýlmýþ yuvasýndan ona kaderemi yana
Yinede bir ümidi var bak, üzülmüyor nasýl ya!
Mevsimi geldiginde açacak dallarda
Namesini seslendiriyor gazel olan yapraklar kuþlarla
insanoðlu öylemi hiç vade geldimi biter bu dünya
Arkasýndan dökülen bir iki damla göz yaþýdýr
Bitmiþtir onun dünyalýk iþi neyse o onla gider
Umarým tutunacak bir dal olur ademoðluna
Dünyada yaþarken koruduðu ucsuz bucaksýz doða
Mustafa YILMAZ ANKARA/ 2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.