Bir hayat var “Yaþa” denilerek önüme konulan Bir yaþam var Daha yaþamadan mûsâp düþen yaþlanan Bir ölüm var korktuðum Yaralayan Aðlatan Kapýmýn müdâvim bekçisi Yüreðime var gücüyle dayanan Aðrýtan bir ölüm Ve Dudaklarýmýn dil kesiklerinde Korkutulmuþ Susturulmuþ Avutulmuþ aðlamaklý bir isyân “Yaþam da yalan ölüm de yalan Her yalan gibi yalanlarsa zaten yalan” Birileri var içimde Beni böyle söyletip kandýran Sonra yakan Ve Sonra kaçan
Bilirim Bu vakitten sonra konuþmak nâfile Gözyaþý yasak aðlamak âr Hisler mayýn üstü firârda Düþünceler körkütük âvâre Kalpler tarûmâr Ölüme hüküm giymiþ bu âciz Bu kadîd bedene kefen geniþ Kâbir dar Bilir misin Kaç kez yolda býraktý beni Kaç kez yakýný uzak etti Kaç kez bîhaber geçti de yanýmdan çevirip yüzünü Bir haber etmedi Þu gördüðün kaðþak bîzar ayaklar Yumruklayýp yüzümün orta yerini Bana küskün Bana dargýn Yüzüme bakmaz oldu Her sabah Yüzüne aydýnlýk gülüþlerle baktýðým aynalar
Bu bavul kimin Giden kim Nereye bu adýmsýz bu ýssýz koþu Sen misin giden Sevgili Yoksa ben miyim o zavallý muzlîm yolcu Yaþ kaç Yaþanan yaþlanan ne Daha yürümedim Yarýlamadým ki Omeþhûr o meçhûl yolu Uyandý bak Hazan saðanaðý bir gece vakti Yaprak dökmüþ çýplaklýðýmdan sürgün ettiðim kâbusum Uyandý ve böldü Dizlerimde sallayarak uyuttuðum emzikli uykumu Ve “Yürü” dedi “Yürü” Yürüdüm Önüme yol diye serdiði Odipsiz uçurumu
Suyu çekildi dibi göründü ansýzýn Cam bir fanusa Büyütemediðim avuçlarýmla doldurduðum þu bîgâne hayatýn Oysa kanamýþtý parmaklarým Gezinirken yüzünün izbelerinde Aðrýmýþtý yaralarým Annem azarlamýþ Gözlerime kýraðýlar yaðmýþtý Erken diyordum zýlgýt aðýt Daha erken Henüz erken Yarým kalan bir þeyler var Çekin ellerinizi yüreðimden Býrakýn Güneþi olmasa da yýldýzlarý vardýr Ay’ý vardýr Görmese de gözleri vardýr Kör bakan her karanlýðýn